Hij was gewoon een man die een restaurant binnenstapte. Ik wist niet wie hij was of hoe hij heette. We keken elkaar niet eens aan. Niets verbond ons met elkaar. Toch kon ik zijn aanwezigheid tot in mijn ziel voelen, liep er een tinteling langs mijn ruggengraat. Hij straalde gezag uit. De lucht om hem heen leek te knetteren. Dat was de eerste keer dat ik hem zag en ik raakte betoverd.
Die tweede keer was anders.
Hij stond in de mysterieuze privélift aan het einde van de gang in mijn appartementencomplex. Een vluchtig moment raakten onze blikken elkaar, toen schoven de deuren dicht. Ik was totaal overdonderd. De adem stokte in mijn keel. Mijn zintuigen stonden op scherp. Mijn lichaam leek te zoemen.
Dat was nog maar het begin.
Hij was het hoofd van de maffia. Ik stond op het punt om hopeloos verliefd op hem te worden.
Zijn naam? Cole Mauricio.
